Dźwięk [ε] czyli „e poważne” i tajemnica jeszcze jednego „e”

Pamiętamy nasze opowieści o „e uśmiechniętym” i „e poważnym”, o których była mowa na poprzedniej lekcji, oraz to, że "é" jest zawsze uśmiechnięte?

Poświęcimy teraz trochę czasu „e poważnemu”. Nad samogłoską „e” można czasem spotkać inne akcenty.

è <-> dźwięk [ε]

(tak jakbyśmy chcieli postawić drugi spadek daszka /\) 

np. Na na nanère

albo

ê <-> dźwięk [ε]

(a teraz mamy w komplecie cały daszek /\) 

Np. être

Głoskę „e” opatrzoną jednym lub drugim akcentem (è albo ê) czytamy identycznie jak polską głoskę „e”.

W języku francuskim występuje jeszcze jedno „e”, które nazwaliśmy „e nieśmiałym”. Jest mniej wyraźne, niż jego koledzy - "e poważne" i  "e uśmiechnięte". Żeby je wypowiedzieć, ledwie otwieramy usta. Spotykamy je w wyrazach takich jak:

je

te

ne

repos